Не ме целуна днес... Защо забрави?
Усмихна ми се само със очи.
Капризните ми устни изостави.
Не ме погали. Тъжно е. Сълзи
роса в тревата като бяла нежност
и слънцето е скрито още там,
където ти отиваш днес, небрежност,
как мразя да се скиташ нейде сам!
Привикнала на ласките ти страстни,
ще те тормозя дълго до мига,
когато ще се предадеш. Ужасна
досадница съм...Знам си го сама.
И няма като котенце да мъркам.
Ще ти ръмжа - виновен си си сам.
Рискувам може би със теб да сбъркам,
но днес те искам. Нямам капка срам.